Οι Είκοσι Τέσσερις Ώρες του Πάθους του Κυρίου μας Ιησού Χριστού

Οι 24 ώρες του πικρού Πάθους του Κυρίου μας Ιησού Χριστού από τη Λουίζα Πικάρετα, την Μικρή Θυγατέρα της Θείας Βούλησης

† Τρίτη Ωρα
Από τις 7 έως τις 8 μμ †

Το Νομοθετικό Δείπνο

Ετοιμασία πριν από κάθε Ωρα

Ιησού, έχετε ήδη φτάσει στο Άνω Καταλύματα με τους αγαπημένους σας μαθητές και κάθιστε μαζί τους στον τραπέζι. Ποια χάρις, ποιο ελέος δεν εκφράζει όλος ο άνθρωπος σου ενώ προετοιμάζεσαι να απολαύσεις για τελευταία φορά τη γηινή τροφή! Όλο το πρόσωπό σου είναι Αγάπη. Δεν αντιμετωπίζεις μόνο τις αμαρτίες της γλώσσας, αλλά ζητείς και την ευλογία του φαγητού. Ιησού, ζωή μου! Ο ήπιος βλέμμα σου φαίνεται να αναζητά τα καρδιά των μαθητών σου. Ακόμη και σε αυτό το στιγμιόπου είναι τρώγοντες, η καρδία σου λυπάται από την σκέψη ότι οι αποστόλοι σου, που σας αγαπάνε tanto, είναι ακόμα ασθενείς και ασταθής. Σκεφτόμαι ιδιαίτερα τον απίστω Ιούδα, ο οποίος έχει ήδη ένα πόδι στη κόλαση, και στα βάθη της καρδιάς σου μιλάτε με λύπη:

"Τι ωφέλεια είναι το αίμα μου που χύνω; Ιδε μια ψυχή που, πλουτισμένη από εμένα με τόσο πολλά οφέλια, ακόμα καταστρέφεται!" Με τα μάτια σας να λάμπουν φως και αγάπη, κοιτάζετε τον Ιούδα ως αν θέλετε να του κάνετε να καταλάβει το μεγάλο κακό που θέλει να προκαλέσει εαυτό του. Αλλά η άπειρη αγάπη σας επιτρέπει να αντέξετε αυτόν τον πόνο. Δεν αποκαλύπτεις ούτε στους μαθητές σου. Όταν λυπάσαι για τον Ιούδα, η καρδιά σου γεμίζει χαρά όταν βλέπει τον αγαπημένο σας μαθητή Ιωάννη στη αριστερή σας πλευρά. Επειδή δεν μπορείς πλέον να κρατάτε την αγάπη σας, με ήπιο τρόπο το προσελκύετε και αφήνετε τη κεφαλή του να αναπαυθεί στο στήθος σου για να του δώσετε μια πρόληψη των χαρών του παραδείσου. Οι δύο μαθητές αντιπροσωπεύουν τους απορριφθέντες και τους επιλεγμένους: τον απορριφθέντα στον Ιούδα, ο οποίος ήδη νιώνει την κόλαση στο στήθος του, και τον επιλεγμένο στον Ιωάννη, που αναπαυόταν ευχάριστα στο στήθος σου.

Ο αγαπημένος μου Κύριε! Καί εγώ προσεγγίζω σε Σένα και με τον αγαπητό σου μαθητή θέλω να κοιμηθώ το κούραστο μου κεφάλι στο χαρμόσυνο σου στήθος και να Σε ρωτώ: Άφες κι εμένα να γευστρώ τα χαρούμενα του ουρανού σε αυτήν την γη, ώστε η γη να μη είναι πλέον για μένα γη, αλλά ούρανος, και να ενθουσιαστούμαι από τις γλυκές αρμονίες που χτυπούν στο σου κάρδια. Αλλά στην μελωδική φωνή αυτών των θεϊκών αρμονιών αντιλαμβάνομαι ότι πολλά καρδιά παθούν μαζί με την αγωνία. Είναι για τα χαμένα ψυχικά. Ω Ιησού, μη άφεις τις ψυχές να χαντούν. Κάντε το σου κάρδια να συγχωνεύεται με αυτά και να νιώθουν τους παλμούς μιας ουρανικής ζωής, όπως συνέβη με τον αγαπητό σου μαθητή Ιωάννη. Ελκυσμένες από τη γλυκυτάτη και την αρωματική της αγάπης Σας, να παραδοθούν όλοι σε Σένα.

Ο Ιησού μου! Όταν αναπαύομαι στο σου κάρδια, δώσε κι εμένα το φαγητό που έδωκες στους αποστόλους: το φαγητό της αγάπης, το φαγητό του Θεϊκού Σου Λόγου, το φαγητό της Θείας Σου Θελήσης. Ω μη μου αρνήσεται αυτό, το οποίο τόσο έντονα επιθυμείς να δώσεις, ώστε η ζωή σου να σχηματιστεί σε μένα.¹

Ο μεγαλύτερος αγαθός! Σο κοντά σε Σένα βλέπω ότι το φαγητό που απολαμβάνεις με τους αγαπητούς σου μαθητές είναι ένα αρνί. Το αρνί αυτό είναι σύμβολo. Όπως δεν υπάρχει πλέον ζωή στο αίμα του από τη δύναμη της φλογας, έτσι και εσύ, το μυστικό Αρνί του Θεού, πρέπει να καταποθείς από την δύναμη της αγάπης. Δεν θα μειώσει ούτε μια σταγόνα του αίματος σου για Σένα, αφού το χυτάς εξ'αγάπης μας προς εμάς.

Έτσι λοιπόν, ο Ιησού μου, δεν κάνεις τίποτε που να μη παρουσιάζει ζωντανά το πονητικό σου πάθος, το οποίο διαρκώς έχεις παρόν στο πνεύμα σου, στην καρδιά σου και σε όλα. Από αυτό μαθαίνω ότι ποτέ δεν θα μου αρνήσεις τη τροφή της αγάπης σου αν κρατήσω την ανάμνηση του πάθησού σου παρόντι στο μυαλό μου και στην καρδιά μου. Πώς σε ευχαριστώ, ω Ιησού! Καμία πράξη δεν προκύπτει από εσάς που να μη με κάνει παρόντα προς εσάς και να προσπαθεί να δείξει μια ειδική χάρη. Ωστε να σας ζητήσω ότι το πάθος σου να είναι πάντα στο πνεύμα μου, στην καρδιά μου, στα βλέμματα μου, στους βαθμούς μου, στα πόνα μου, ώστε να εύρω σεε παρόντα προς εμένα όπου κι αν κινούμαι και μετακινούμαι, από μέσα ή έξω. Αλλά δώσε μοι επίσης τη χάρη να μη ξεχάσω ποτέ τι έκανες και πάθακες για εμένα. Να είναι αυτή η χάρις ο μαγνητικός ρομβός που θα προσέλκυσει όλο το είδος μου, με θα έλξει σεε και δεν θα με αφήνει πια να φύγω από σένα.

Ανταποκρίσεις και Πράξεις

από τον Αγιο Πατέρα Αννίμπαλε ντι Φραντσία

Πριν από το φαγητό, ας ενωθούν οι προθέσεις μας με αυτές του αγαπητού και καλού Ιησού Χριστού, φανταζόμενους να έχουμε στο στόμα μας τον στόμο του Ιησού, κιναώντας τη γλώσσα μας και τις γαλέες μαζί με την δική Του. Κι έτσι δεν θα μπει μόνο η Ζωή του Ιησού Χριστού μέσα σε εμάς, αλλά θα ενωθούμε μαζί Του για να δοξάσουμε τον Πατέρα πλήρως, να Τον αινέσουμε, να Το αγαπώμενε, να Το ευχαριστώμενε και να κάνουμε επαναφορά των οφειλών που οι δημιουργημένες πλάσεις του χρωστούνανε, κι τα οποία ο Καλος Ιησούς προσφέρθηκε στον Πατέρα με την πράξη της λήψης φαγητού. Ας φανταζόμαστε επίσης να είμαστε στο τραπέζι κοντά στον Ιησούν Χριστόν, και τώρα Τον βλέπουμε, τώρα Του ζητήσουμε να μοιράσει μαζί μας ένα δακτύλιο, τώρα φιλούμε το κάλυμμα του ιμάτιου Του, τώρα κοιτάζουμε τις κινήσεις των χειλών Του και των ουρανίων οφθαλμών Του, τώρα παρατηρούμε την αιφνίδια σκιάση στο πιο αγαπητικό πρόσωπο Του όταν προβλέπει τόσο μεγάλη ανθρώπινη αχάριστα!

Όπως ο Αγαπητός Ιησούς μιλούσε για την Παθειά του κατά τη διάρκεια της δείπνου, καθώς λαμβάνουμε το φαγητό μας, θα κάνουν κάποιες αναφορές σε πώς μελετούσαμε τις Ώρες της Παθειάς. Οι Άγγελοι κολλούν στα λόγια μας για να συλλογίσουν τις προσευχές μας, τις αποκαταστάσεις μας και να τα παίρνουν μπροστά στον Πατέρα ώστε somehow να μετριαστούν η Δικαιώματα Οργή για τόσο πολλά αδικήματα που λαμβάνουν από τα πλάσματα—-όπως έκαναν όταν ο Ιησούς ήταν στη γη. Και όταν προσεύχομαστε, μπορούμε να πούμε ότι οι Άγγελοι χαρίστηκαν; ότι είχαμε συγκεντρωθεί και σεβασμό, έτσι ώστε να μπορούν με ευτυχία να φέρουν τις προσευχές μας στον Ουρανό, όπως έκαναν αυτές του Ιησούς μας; Η όχι μάλλον έμειναν λυπημένοι;

Όταν ο παθιασμένος Ιησούς λαμβάνει φαγητό, παραμένει πεπλαγμένος από την όραση της απώλειας του Ιούδα; και στον Ιούντα είδε όλες τις ψυχές που θα χάσουν. Και επειδή η απώλεια των ψυχών είναι ο μεγαλύτερος πόνος Του, ανίκανος να το περιέχει, έτρεξε τον Ιωάννη κοντά του για να βρει ανάπαυση. Με τον ίδιο τρόπο, θα παραμείνουμε πάντα κοντά Του όπως ο Ιωάννης, συμπαθώντας Τον στα πόνους Του, ανακουφίζοντας Τον και δίνοντας Τον ανάπαυση στο καρδί μας. Θα κάνει το πόνο Του δικό μας, θα ταυτιστούμε με Ενός για να νιώσουμε τις παλμούς εκείνης της Θείας Καρδιάς, που τραυματίστηκε από την απώλεια των ψυχών. Και θα του δίνουμε τους ίδιους παλμοί μας ώστε να αφαιρέσουν αυτά τα τράγματα; και στη θέση αυτών των τραύματος θα βάλουν τις ψυχές που θέλουν να χάσουν, έτσι ώστε να μεταστραφούν και να σωθούν.

Κάθε κρότος της Καρδιάς του Ιησού είναι ένα «Σε αγαπώ» που αντηχεί σε όλους τους καρδιακούς παλμούς των πνευμάτων, θέλοντας να περιβάλλει όλα αυτά μέσα στη Καρδία Του για να δεχτεί τον καρδιακό παλμό τους ως απάντηση. Όμως ο Αγαπητός Ιησού δεν το λαμβάνει από πολλούς, και έτσι ο καρδιακός του παλμός παραμένει σαν ανεμοστραγγισμένος και πικρός. Ας προσευχτούμε τον Ιησού να σφράξει τον καρδιακό μας παλμό με το «Σε αγαπώ» Του, ώστε κι οι Καρδιές μας να ζήσουν τη Ζωή της Καρδιάς Του και αντηχώντας στους καρδιακούς παλμούς των πνευμάτων να τους αναγκάζουν να λένε, «Σε αγαπώ, Ιησού!» Πιο πολύ ακόμα, θα συγχωνεύουμε εαυτούς σε Αυτόν, κι ο Αγαπητός Ιησού θα μας αφήσει να ακούσουμε το «Σε αγαπώ» Του, που γεμίζει τον Ουρανό και τη Γή, περνάει από τους Άγιους και καταβαίνει στο Καθαρτήριο. Όλες οι Καρδιές των πνευμάτων αφίπτανται από αυτό το «Σε αγαπώ»; ακόμα κι τα στοιχεία νιώθουν Νέα Ζωή, και όλα αισθανόμαστε τις επιδράσεις Του. Στον αναπνοής του Ιησού επίσης, ο ίδιος νιώθει σαν ανεμοστραγγισμένος για την απώλεια των ψυχών. Και θα δώσουμε Εμείς τον πνευματικό μας αέρα αγάπης για τη λύτρωση Του; κι λαμβάνοντας το Πνοή Του, θα αφιερωθούμε στις ψυχές που απομακρύνονται από τα χέρια Του ώστε να τους δώσουμε τη Ζωή του Θεϊκού Πνεύματος, έτσι ώστε αντί να φύγουν, να επιστρέψουν σε Αυτόν και να κολληθούν πιο σφιχτά.

Και όταν είμαστε στο πόνο κι αισθανόμαστε σχεδόν ότι ο πνευματικός μας αέρας δεν μπορεί να βγει ελεύθερα, ας σκέφτομαι τον Ιησού, που περιέχει το πνεῦμα των πνευμάτων μέσα στο Πνοή Του. Κι αυτός, καθώς οι ψυχές χάνουν τη δρόμο τους, νιώθει πως του παίρνει ο αέρα. Ας βάλουμε λοιπόν τον θλιβερό και δύσκολο μας πνεῦμα μέσα στο Πνοή του Ιησού για να Του φέρουμε ανάψυξη; κι ας τρέξουμε πίσω από το αμάρτημα με τη δική μας πόνη, ώστε να τον αναγκάσουμε να κλείσει εαυτόν σε την Καρδία του Ιησού.

Αγαπητέ Μου Αγαθόν, ας είναι ο πνεῦμας μου μια συνεχής κραυγή σε κάθε πνοή των πνευμάτων, αναγκάζοντας την να κλείσει εαυτόν μέσα στο Πνοή Σου.

Το πρώτο Λόγος που τον εκφώνησε ο Αγαπητός Ιησούς στο Σταυρό ήταν ένα Λόγος συγχώρεσης, για να δικαιολογήσει όλες τις ψυχές μπροστά στον Πατέρα και να μετατρέψει τη Δικαιοσύνη σε Ελέους. Και θα του δώσουμε τα έργα μας για να εξουσιοδοτηθεί ο αμαρτωλός, ώστε, κινούμενοι από τις συγγνώμες μας, δεν επιτρέπει καμία ψυχή να πάει στη κόλαση. Θα ενωθούμε μαζί Του ως φύλακες των καρδιών των δημιουργημάτων, έτσι ώστε κανείς να μην τον προσβάλει. Θα αφήσουμε Να χύνεται η Αγάπη Του, αποδεχόμενοι εθελοντικά όλα όσα μπορεί να διατάξει για μας—ψυχρότητα, σκληρότητα, σκοτιάδα, πιέσεις, πειρασμοί, απώλεια συγκέντρωσης, διωγμούς, ασθένειες και άλλα πράγματα, ώστε Να ανακουφιστεί από όλα όσα λαμβάνει από τα δημιουργήματά Του. Δεν είναι μόνο με Αγάπη που ο Ιησούς χύνεται στις ψυχές, αλλά πολλές φορές, όταν νιώθει την ψυχρότητα των δημιουργημάτων, πάει στην ψυχή και τη κάνει να νιώσει το ψύχος Του, για Να απελευθερωθεί μέσω της. Και αν η ψυχή Το αποδέχεται, ο Ιησούς θα ανακουφιστεί από όλη την ψυχρότητα των δημιουργημάτων, κι αυτό το ψύχος θα είναι φύλακας στην καρδιά κάποιου άλλου, για Να κάνει τον Αγαπητό Ιησού αγαπητό.

Αλλές φορές ο Ιησούς νιώθει την σκληρότητα των καρδιών στην δική Του, και ανίκανος να τη συγκρατήσει, θέλει Να χύνεται, κι έρχεται σε εμάς. Ηψάμενος της καρδιάς μας με το Καρδία Του, μας κάνει Να συμμετάσχει στο πόνο Του. Και εμείς, κάνοντας τον πόνο Του δικό μας, θα Το τοποθετήσουμε γύρω από την καρδία του αμαρτωλού για Να λιώσει η σκληρότητα του και Να Το επιστρέψει σε Ενός.

Ο αγαπητός μου Αγαθός, πάσχεις πολύ για την απώλεια των ψυχών, κι από έλεος, θέτω το όντως μου στη διάθεσή σου. Θα παίρνω τα πόνη σου και τους πόνους των αμαρτωλών πάνω σε εμένα, αφού Να μείνεις ανακουφισμένος, κι ο αμαρτωλός να κολλήσει σε Σένα.

Ω Ιησού μου, παρακαλώ, άς λιώσει όλο το όντως μου από αγάπη, ώστε Να είμαι συνεχής ανακούφιση για Να ηρεμήσει όλες τις πικρίες σου.

¹ Ούτε η ζωή της χάριτος που μπορεί να υποτίθεται στην ερημητική ψυχή (Λουίζα), αλλά η ζωή πλήρως στο θέλημα του Θεού.

Θυσία και Ευχαριστία